رابطه بین امنیت اجتماعی و نگرش به رفتارهای بزهکارانه در دانش آموزان پسر

مقدمه: تنیدگی زندگی بشر امروز با شرایط جامعه ای که در آن زندگی می کند، امنیت اجتماعی را یکی از نیازهای اساسی برای رسیدن به رشد و خودشکوفایی قرار داده است. فقدان امنیت اجتماعی، از جمله نتایج وقوع جرم و بزهکاری در هر جامعه است که می تواند در یک چرخه معیوب به وقوع بیشتر جرم بینجامد. این در حالیست که نگرش خوب یا بد به هر عمل، از جمله عوامل مهم در انجام یا ترک آن عمل است. در مقاله حاضر، رابطه بین امنیت اجتماعی و نگرش به رفتارهای بزهکارانه در دانش آموزان پسر گزارش شده است. روش : این پژوهش، به روش کمی پیمایشی و با شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای، روی 232 نفر از دانش آموزان پسر دبیرستان های منطقه 7 آموزش و پرورش شهر تهران انجام شده است. نمونه گیری به روش تصادفی خوشه ای انجام گرفت. داده ها با استفاده از پرسشنامه های امنیت اجتماعی صحابی (1389) و سنجش نگرش به رفتارهای بزهکارانه افضلی (1389) جمع آوری شدند. شرکت در این پژوهش داوطلبانه بود نتایج پژوهش حاضر، با استفاده از آزمون های خی دو و اسپیرمن گزارش شده اند. نتایج: نتایج پژوهش حاضر، حاکی از فقدان رابطه معنادار بین امنیت اجتماعی و نگرش به بزهکاری است. اما بین متغیر های عملکرد نیروی انتظامی و نگرش منفی به بزهکاری و بین متغیرهای قوانین حکومتی و نگرش مثبت و منفی به بزهکاری رابطه معنادار گزارش شده است. بحث و نتیجه گیری: عدم تأیید رابطه بین امنیت اجتماعی و نگرش به رفتارهای بزهکارانه با نظریه هایی که در این حوزه مطرح شده اند در تعارض قرار دارد. به نظر می رسد تکرار این پژوهش با گروه های دیگر و رفع محدودیت هایی که در این مطالعه وجود داشت برای اظهار نظر در مورد تأثیر امنیت اجتماعی بر نگرش به رفتارهای بزهکارانه ضرورت داشته باشد.